Ο «εκκεντρικός» Πρόεδρος των Ελλήνων Οικολόγων δίνει στην
προεκλογική αφίσα τα χέρια με την Τζούλια και υπόσχεται «Κανένα Έλεος
στους κλέφτες που μας κυβέρνησαν». Και αυτό μπορεί να είναι πιο
σημαντικό από όσο νομίζετε.
Ο Δημοσθένης Βεργής είναι παλιά καραβάνα στο χώρο της πολιτικής, με την εντελώς ευρεία έννοια του όρου.
Και πάντοτε είχε την τάση να κυκλοφορεί -αμφιλεγόμενης αισθητικής- προεκλογικές αφίσες που, μήνες μετά, δεν τις ξεχνούσες εύκολα.
Όπως την περιβόητη αφίσα με εκείνον γυμνό και «ορθωμένο», πάνω σε μια βραχονησίδα, να δηλώνει «Τσιλέρ, έλα να την πάρεις».
Μια εκκεντρική παρουσία εδώ και δεκαετίες την οποία ο πολιτικός κόσμος ανεχόταν, με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Και την οποία οι ψηφοφόροι τιμούσαν με την ψήφο τους, με αποκορύφωμα τις 32956 ψήφους που πήρε στις ευρωεκλογές του 2004.
Η αφίσα με την Τζούλια Αλεξανδράτου, που μόλις κυκλοφόρησε, κινείται ακριβώς στην ίδια λογική, του εντυπωσιασμού.
Στην τελική, δεν είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος πολιτικός αρχηγός που έχει χρησιμοποιήσει το επίθετο κάποιου γνωστού για να τσιμπήσει μερικές χιλιάδες ψήφους παραπάνω.
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι ο Δημοσθένης Βεργής. Ούτε η υποψήφια στην Β Αθηνών (μελλοντική υπουργός Πολιτισμού) Τζούλια Αλεξανδράτου.
Και οι δυο τους είναι απόλυτα συνεπείς με βάση το παρελθόν τους.
Το πρόβλημα είναι τι θα συμβεί αν όντως η Χ Τζούλια, ο Ψ Δημοσθένης πάρουν όντως τις ψήφους (συνειδητές ή διαμαρτυρίας) που η λογική υπαγορεύει ότι είναι πολύ πιθανόν να συμβεί.
Και αυτό γιατί θα αποδεικνύει ότι ο Έλληνας συνεχίζει να σπάει πλάκα. Ακόμη και όταν η θηλιά που έχει γύρω από το λαιμό του ήδη του έχει κόψει την ανάσα.
Το πρόβλημα δηλαδή θα είναι η διαπίστωση, την επόμενη μέρα των εκλογών, ότι δεν είναι η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία.
Αλλά η καφρίλα.
(iefimerida)
Ο Δημοσθένης Βεργής είναι παλιά καραβάνα στο χώρο της πολιτικής, με την εντελώς ευρεία έννοια του όρου.
Και πάντοτε είχε την τάση να κυκλοφορεί -αμφιλεγόμενης αισθητικής- προεκλογικές αφίσες που, μήνες μετά, δεν τις ξεχνούσες εύκολα.
Όπως την περιβόητη αφίσα με εκείνον γυμνό και «ορθωμένο», πάνω σε μια βραχονησίδα, να δηλώνει «Τσιλέρ, έλα να την πάρεις».
Μια εκκεντρική παρουσία εδώ και δεκαετίες την οποία ο πολιτικός κόσμος ανεχόταν, με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Και την οποία οι ψηφοφόροι τιμούσαν με την ψήφο τους, με αποκορύφωμα τις 32956 ψήφους που πήρε στις ευρωεκλογές του 2004.
Η αφίσα με την Τζούλια Αλεξανδράτου, που μόλις κυκλοφόρησε, κινείται ακριβώς στην ίδια λογική, του εντυπωσιασμού.
Στην τελική, δεν είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος πολιτικός αρχηγός που έχει χρησιμοποιήσει το επίθετο κάποιου γνωστού για να τσιμπήσει μερικές χιλιάδες ψήφους παραπάνω.
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι ο Δημοσθένης Βεργής. Ούτε η υποψήφια στην Β Αθηνών (μελλοντική υπουργός Πολιτισμού) Τζούλια Αλεξανδράτου.
Και οι δυο τους είναι απόλυτα συνεπείς με βάση το παρελθόν τους.
Το πρόβλημα είναι τι θα συμβεί αν όντως η Χ Τζούλια, ο Ψ Δημοσθένης πάρουν όντως τις ψήφους (συνειδητές ή διαμαρτυρίας) που η λογική υπαγορεύει ότι είναι πολύ πιθανόν να συμβεί.
Και αυτό γιατί θα αποδεικνύει ότι ο Έλληνας συνεχίζει να σπάει πλάκα. Ακόμη και όταν η θηλιά που έχει γύρω από το λαιμό του ήδη του έχει κόψει την ανάσα.
Το πρόβλημα δηλαδή θα είναι η διαπίστωση, την επόμενη μέρα των εκλογών, ότι δεν είναι η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία.
Αλλά η καφρίλα.
(iefimerida)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου