Κάποιοι προσπαθούν να δώσουν λύση στο ζήτημα αυτό, κάνοντας προτάσεις για χώρους υποδοχής λαθρομεταναστών, άλλοι πάλι υιοθετούν ακραίες θέσεις και άλλοι ψάχνουν να βρουν κάποιον για να του χρεώσουν την αρχή του κακού και σε αυτό το θέμα.
Και κάπως έτσι συχνά πυκνά ακούμε τον τελευταίο καιρό και ειδικά όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές την φράση “Ο Σαμαράς που το 93 άνοιξε τα σύνορα”… Είναι όμως πράγματι έτσι; Γιατί στην ουσία λίγοι ξέρουν τί όντως έχει συμβεί στο συγκεκριμένο ζήτημα τη στιγμή που οι περισσότεροι αρκούνται στο να αναπαράγουν μια θέση αυτή που σε ανύποπτο χρόνο υποστήριξε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης. Για το λόγο αυτό θα γίνουν παρακάτω κάποιες αναφορές μαζί με κάποια ερωτήματα και κατόπιν αυτού κάποια πράγματα ίσως αποσαφηνιστούν.
Ξεκινάμε λοιπόν με το βασικό. Δεν υπάρχει πουθενά καμία δήλωσή ούτε καν υπογραφή του προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά που να αποδεικνύει ότι αυτός άνοιξε τα σύνορα. Θα πει κάποιος πως αυτό δεν λέει κάτι. Μα είναι δυνατόν να αποφάσισε υπουργός εξωτερικών να ανοίξουν τα σύνορα “δια λόγου”; Μια υπογραφή κάπου, κάποτε ή έστω μια δήλωση δεν θα είχε γίνει; Η μόνη δήλωση του Σαμαρά για το θέμα αυτό έγινε το Δεκέμβριο του 1989 όταν στο αεροδρόμιο που είχε πάει για να υποδεχθεί τους Έλληνες φοιτητές από την Τιμισοάρα, για τους οποίους τότε είχε μπει ειδική πτήση για να τους πάρει, λόγω των εξελίξεων με τον Τσαουσέσκου, είχε ευχηθεί στους Βορειοηπειρώτες να γιορτάσουν του χρόνου ελεύθερα Χριστούγεννα εκεί στις εστίες τους, όχι στην Ελλάδα. Αυτή ακριβώς την ευχή επέλεξαν κάποιοι λίγα χρόνια αργότερα να την ερμηνεύσουν εντελώς αλλιώς προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους μικροκομματικά συμφέροντα.
Και συνεχίζουμε διευκρινίζοντας κάτι που όσοι διακινούν τέτοιες φήμες ξεχνάνε είτε ηθελημένα, είτε λόγω άγνοιας. Τα σύνορα και το αν ανοίγουν ή κλείνουν δεν είναι αρμοδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών που τότε ήταν ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ. Αλλά ακόμα και αν ήταν (που ξαναλέμε δεν ήταν) δική του αρμοδιότητα γεννάται ένα ακόμα ερώτημα. Οι υπουργοί εξωτερικών των υπολοίπων κυβερνήσεων που ακολούθησαν γιατί δεν τα έκλεισαν; Φυσικά αυτό είναι σχετικά δύσκολο ερώτημα και κανείς δεν ασχολείται. Η ουσία πάντως είναι πως τα σύνορα δεν ήταν αρμοδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών.
Και πάμε τώρα λίγο πριν από το 89 και συγκεκριμένα στο 1985 όταν επί διακυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργίας του Αντρέα Παπανδρέου, ο τότε υπουργός εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας κατόπιν εντολής του Αντρέα έκανε άρση του εμπόλεμου Ελλάδας-Αλβανίας γεγονός το οποίο ουσιαστικά αποτέλεσε την αρχή της ανεξέλεγκτης εισόδου των Αλβανών στην χώρα μας στα πλαίσια της Ελληνο-Αλβανικής φιλίας. Θα πουν κάποιοι πονηροί. Μα ο Υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς δεν είχε ευθύνη, αλλά ο επίσης Υπουργός Εξωτερικών Παπούλιας είχε; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Ούτε ο Παπούλιας άνοιξε σύνορα καθώς ούτε αυτός είχε τέτοια αρμοδιότητα. Ως υπουργός εξωτερικών όμως (κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού του πάντα) μπορούσε να άρει το εμπόλεμο με άλλη χώρα. Και αυτό έκανε.
Έτσι όταν αργότερα κατέρρευσε το καθεστώς του Χότζα στην Αλβανία και έπαψαν τα φυλάσσονται τα ηλεκτροφόρα σύρματα που υπήρχαν από την πλευρά της Αλβανίας, ήταν πλέον πολύ εύκολο για τους Αλβανούς να εγκαταλείψουν την χώρα που και να διασκορπιστούν σε όλη την Ευρώπη. Ο πιο εύκολος προορισμός όμως ήταν φυσικά η Ελλάδα λόγω του ότι ήταν η πιο ανεπτυγμένη γειτονική χώρα. Αυτό όμως δεν θα συνέβαινε έτσι απλά αν υπήρχε ακόμα το εμπόλεμο ανάμεσα στις δύο χώρες κάτι το οποίο φαντάζομαι είναι αρκετά εύκολο να το αντιληφθεί κάποιος.
Για ακόμα μία φορά λοιπόν είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Με το ΠΑΣΟΚ να παίρνει αποφάσεις, τις οποίες στην συνέχεια εκμεταλλευόμενο αναπόφευκτες συγκυρίες για τα δεδομένα της εποχής (πτώση Χότζα) και 1-2 δηλώσεις εκ μέρους στελεχών της ΝΔ, να τις χρεώνει αλλού. Και εν συνεχεία να αναπαράγεται αυτό από τον κόσμο ο οποίος δεν γνωρίζει ούτε καν τι αρμοδιότητες έχει ένας Υπουργός Εξωτερικών..
Και έτσι φτάνουμε να χρεώνεται ένα πρόβλημα ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς που φρόντισε να σταθεί στο πλάι των δοκιμαζομένων βορειοηπειρωτών γεγονός που καταδεικνύει το παρακάτω άρθρο της εποχής σχετικά με την επίσκεψή του το 1990 με τίτλο “Αδέρφια Βορειοηπειρώτες”
Συγκλονιστική υπήρξε η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών κ. Αντώνη Σαμαρά στα μειονοτικά χωριά Δερβιτσάνη και Γοραντζή της επαρχίας Αργυροκάστρου, όπου πλήθος Βορειοηπειρωτών υποδέχθηκαν, με ιδιαίτερη συγκίνηση και σε μια ατμόσφαιρα συναισθηματικώς φορτισμένη τον κ. Αντώνη Σαμαρά, τη διπλωματική ακολουθία του και τους Έλληνες δημοσιογράφους, ενώ μεγάλες δυνάμεις των αλβανικών αρχών ασφαλείας προέβαιναν σε απαράδεκτες και βίαιες ενέργειες σε βάρος γυναικών και παιδιών που έσπευδαν να χαιρετήσουν με δάκρυα στα μάτια τον Έλληνα υπουργό.
Οι βιαιοπραγίες εκδηλώθηκαν πριν από την επίσκεψη του κ. Σαμαρά στο χωριό Δερβιτσάνη, οι κάτοικοι του οποίου παρακινούσαν τους δημοσιογράφους να πουν στον υπουργό να επισκεφθεί την εκκλησία του χωριού, που είχε μετατραπεί από το κομμουνιστικό καθεστώς σε αποθήκη λιπασμάτων.
Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, έγινε ένα με το πλήθος και ακολουθώντας τους έφθασε στην κλειστή εκκλησία του χωριού, όπου εντάθηκαν οι βιαιοπραγίες από την μεριά των αλβανικών αρχών. Οι Βορειοηπειρώτες, από τη χαρά τους δεν ένιωθαν τα χτυπήματα και κρατούσαν εκεί, γερά, δίπλα στον δικό τους Έλληνα υπουργό. Η συγκίνηση μεγάλη. Τα μάτια του υπουργού, αντικρίζοντας την ερειπωμένη εκκλησία, βούρκωσαν.
Ο υπουργός έσκυψε και χάθηκε στις ανοιχτές αγκάλες των μανάδων της Δερβιτσάνης. Δεν γνωρίζω αν υπήρξε πιο συγκινητική στιγμή. Στα μάτια όλων έβλεπες δάκρυα χαράς, όταν ξαφνικά ακούστηκε η φωνή του Έλληνα υπουργού: «Αδέρφια Βορειοηπειρώτες»!
Η φωνήκραυγή του Αντώνη Σαμαρά, του πρώτου επίσημου Έλληνα πολιτικού, που επισκέφτηκε τα φτωχοχώρια μας, μας αποκαλούσε:«Αδέρφια Βορειοηπειρώτες!».
Μετά από την απόλυτη 45χρονη απομόνωση από την μητέρα πατρίδα, ο Αντώνης Σαμαράς μας αποκαλούσε όχι μόνο «Αδέρφια», αλλά και «Βορειοηπειρώτες!». Τα μάτια όλων ημών των Βορειοηπειρωτών βούρκωσαν, οι καρδιές μας ράγισαν. Οι ελπίδες, όμως, φτερούγισαν. «Αδέρφια Βορειοηπειρώτες!» Δύο λέξεις-περιστέρια που πέταξαν από τα χείλη, του πιο νέου τότε Έλληνα πολιτικού, συγκίνησαν όλους τους Βορειοηπειρώτες.
Μετά την επίσκεψη στη Δερβιτσάνη και ενώ ήταν προγραμματισμένη επίσκεψη στο χωριό Γοραντζή, οι αλβανικές αρχές που συνόδευαν τον κ. Σαμαρά, για να αποφύγουν άλλη μια έκφραση λατρείας προς τον Έλληνα υπουργό, επιχείρησαν να ματαιώσουν την επίσκεψη του υπουργού, προβάλλοντας ως επιχείρημα ότι οι κάτοικοι του χωριού είχαν ειδοποιηθεί και είχαν μεταβεί στο Δερβιτσάνη.
Δεν το κατάφεραν όμως. Την απόφαση του κ. Σαμαρά δεν μπορούσαν να την αλλάξουν με τίποτα. Η υποδοχή που του επιφύλαξαν οι Βορειοηπειρώτες στη Δερβιτσιάνη του είχαν δώσει φτερά. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε, ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος του επιφύλαξε συγκινητικότατη υποδοχή. Και εδώ όμως υπήρξε η αντίδραση των αλβανικών αρχών. Ο νομάρχης Αργυροκάστρου κ. Flamur Cani (Φλαμούρ Τσάνι) προέβαινε σε αχαρακτήριστες ενέργειες, αρπάζοντας ζαχαρωτά που είχαν δώσει σε παιδιά Βορειοηπειρωτών Έλληνες δημοσιογράφοι, καθώς και τα λογοτεχνικά βιβλία.
«Αδέρφια Βορειοηπειρώτες»! Η φωνή-κραυγή του Αντώνη Σαμαρά θα αντηχεί πάντοτε στ’ αυτιά των όσων Βορειοηπειρωτών την έζησαν από κοντά, αλλά και όλες τις επόμενες γενιές του τόπου μας, για να μαθαίνουν κάποιοι καλά πως: Των Βορειοηπειρωτών θα λείπει πάντα η μητέρα Ελλάδα, έως ότου έρθει … το ποθούμενο.
Αυτά λοιπόν προς αποκατάσταση της αλήθειας…
http://www.sosto-lathos.gr/?p=34575
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου