Ξεκίνησα να γράφω ένα κείμενο που ήθελα να το ονομάσω “Προς του παλιούς συμμαχητές”. Μετά από δύο παραγράφους τα έσβησα και έμεινα να κοιτάω σκεπτικός την λευκή οθόνη του υπολογιστή. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς άνθρωποι που κάποτε σκεφτόμασταν τα ίδια και συμφωνούσαμε με μια γρήγορη ματιά αλλάζουνε τόσο εύκολα...
Αυτός είναι άραγε ο σκοπός μιας φοιτητικής παράταξης; Η συνδιοίκηση του Πανεπιστημίου; Γιατί; Με ποια κριτήρια και με ποια προσόντα; Διαβάζοντας τις τωρινές ανακοινώσεις της ΔΑΠ αισθάνομαι ξένος προς αυτήν την παράταξη... Φίλοι μου, ευθυνόμαστε κι εμείς για την κατάντια του πανεπιστημίου και την πολιτική/οικονομική χρεωκοπία της χώρας. Σίγουρα όχι όσο άλλοι, αλλά είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όσοι είναι αρκετά ώριμοι, βαθιά μέσα τους έχουν κάνει την αυτοκριτική τους και θα συμφωνήσουν μαζί μου. Τα τωρινά μέλη της παράταξης όμως έχουν μια τεράστια ευκαιρία.
Φίλες και Φίλοι,
Αφήστε πίσω το παρελθόν. Ξεχάστε τις εποχές των έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Ξεχάστε το όνειρο της δουλειάς στο δημόσιο ή τις προνομιούχες κυβερνητικές θέσεις. Σταματήστε να κεφαλαιοποιείτε προσωπικές και πολιτικές γνωριμίες στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα βραχυπρόθεσμα οφέλη είναι τόσο μικρά που δεν αξίζει καν τον κόπο...
Φίλες και Φίλοι,
Η δύναμη της παράταξης ήταν πάντα η υπευθυνότητα. Ακόμα και τις σκοτεινές εποχές με τα πάρτυ και τις εκδρομές η φοιτητική κοινότητα πάντα εμπιστεύονταν την ΔΑΠ για την ενημέρωση της και την προάσπιση των δικαιωμάτων της (εξεταστικές, συγγράματα κτλ). Σήμερα η υπεύθυνη στάση προστάζει την απαίτηση για έναν σύγχρονο, αξιόλογο και αξιοκρατικό πανεπιστήμιο. Δεν θα κάνω υποδείξεις ούτε θα καταθέσω προτάσεις. Φυσικά κι έχω τις προσωπικές μου απόψεις αλλά έχω και μεγάλη εμπιστοσύνη στο στελεχιακό δυναμικό της ΔΑΠ.
Τελειώνοντας θέλω να υπενθυμίσω σε όλους ό,τι η πολιτική και η ενασχόληση με τα κοινά δεν αρχίζουν, ούτε και τελειώνουν μέσα σε μια σχολή. Όλοι όσοι το επιθυμούν μπορούν να ενασχοληθούν στην τοπική τους κοινωνία είτε ατομικά είτε μέσα από κάποια παράταξη με τα όποια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ας αφήσουμε επιτέλους την εκπαίδευση να ανασάνει κι ας αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην ουσιαστική αναβάθμιση του πανεπιστημίου.
Φιλικά και χωρίς καμιά διάθεση να προσβάλω κανέναν...
Φίλε (που ποτέ δεν έτυχε να γνωριστούμε),
ΑπάντησηΔιαγραφήεκφράζεις με τον καλύτερο τρόπο την ουσία της συμμετοχής σε μια φοιτητική παράταξη! Δυστυχώς, ο εκφυλλισμός, ο οποίος συνετελέστη τα τελευταία χρόνια, όταν κι η συμμετοχή στην παράταξη ερμηνεύθηκε από πολλούς -με τη στήριξη κέντρων και παράκεντρων πάντα- ως υποψηφιότητα για μελλοντικό "βόλεμα", αντικατέστησε την ουσία της ιδεολογίας μας! Λυπάμαι, καθώς αντικρύζω τη σημερινή καιροσκοπική θέση της παράταξης της οποίας απετέλεσα μέλος επί 5ετία και βλέπω πως ουδεμία σχέση έχει με τους αγώνες για τη φιλελευθεροποίηση και τον εκσυγχρονισμό των δομών του ελληνικού Πανεπιστημίου. Λυπάμαι, καθώς η μηδενιστική διάθεση της θέσεως αυτής εκπηγάζει από μικροκομματικές και συντεχνιακές λογικές! Η ΔΑΠ είναι ιδέα λένε οι σημερινοί εκπρόσωποί της, αλλά δυστυχώς πλέον η ιδέα αυτή αλλοτροιώθηκε, έσβησε ή έγινε ξένη προς τις αρχές της παράταξης, οι οποίες ουδέποτε ήταν η συμμετοχή σε όργανα συνδιοίκησης κι ο φόβος μην κοπάσει το κοινώς λεγόμενο "παραγοντιλίκι"! Φίλοι, ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός η συντήρηση ενός παραμαγάζου συναλλαγών, αλλά το αίτημα για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο! Τώρα που το παραμάγαζο κλείνει θα δούμε τί θέση μέσα στο αξιακό σύστημα της παράταξης καταλάμβανε η πραγματική ιδεολογία αυτής! Νομίζω, ή μάλλον φοβάμαι, μικρή, ελπίζοντας να αποδειχτώ ψεύτης! Για την ώρα ευχάριστα παίρνω τη θέση της Κασσάνδρας.
Φιλικά.