Βλέπω το θάνατό σου 5 (Κριτική)

Μια ομάδα εργαζομένων πραγματοποιούν ένα ταξίδι με λεωφορείο. Στη διάρκεια του ταξιδιού, και ενώ βρίσκονται πάνω σε μια γέφυρα, ένας από τους εργαζόμενους προαισθάνεται την επερχόμενη πτώση της γέφυρας. Το ερώτημα που προσπαθεί να θέσει ο σκηνοθέτης είναι: Μπορούμε να ξεγελάσουμε το θάνατο ή όχι;

Αν και εκνευριστικά μονότονο (γνωστή η συνταγή από τις προηγούμενες ταινίες), ακόμα και σε αυτό το ρόλο αδυνατεί να αντεπεξέλθει το σενάριο. Μέσα από μικρές παραλλαγές, οι δημιουργοί προσπαθούν να δώσουν κάποιο ενδιαφέρον στην πλοκή αλλά στο τέλος μάλλον μπερδεύονται και η ίδιοι στη δική τους "άρρωστη" λογική.


Συν τοις άλλοις, η σκηνοθεσία είναι απλοϊκή, ο ήχος αδιάφορος μπροστά σε αυτά που παρακολουθεί ο καθένας, ενώ η φωτογραφία είναι ένα συνονθύλευμα αηδίας, σερβιρισμένο με μπόλικο αίμα και ότι άλλο φαντάζεται ο νους σας (ή μάλλον δε φαντάζεται).

Το συγκεκριμένο δημιούργημα ποιοτικά ανίκανων και ψυχοπαθητικά μυστήριων ατόμων δεν μπορεί παρά να καταταγεί στον πάτο της κινηματογραφικής τέχνης. Ίσως τραβήξει το ενδιαφέρον αρκετών αλλά εντέλει προορίζεται να αρέσει μόνο στους ομοιοπαθείς των δημιουργών. Splatter για το splatter και τίποτα παραπάνω...

Υ.Γ: Ακόμα και η 3D προβολή της ταινίας είναι περισσότερο κουραστική παρά εντυπωσιακή.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 0.5/5

Trailer