Και νέα σκληρά μέτρα εκτιμά πως θα αναγκαστεί να λάβει η κυβέρνηση το επόμενο χρονικό διάστημα, ο αναπληρωτής τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Χρήστος Σταϊκούρας, με συνέντευξή του στον «Τύπο της Κυριακής», διατυπώνει την εκτίμηση πως «το ελληνικό χρέος δεν καθίσταται βιώσιμο» παρά τις πρόσφατες αποφάσεις των Βρυξελλών για το δανεισμό της χώρας. Υποστηρίζει, μάλιστα, πως......
μεγάλο μέρος του προβλήματος της Ελλάδας μεταφέρεται στο μέλλον και εκφράζει την ανησυχία του για το γεγονός ότι η ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης βαθαίνει την ύφεση και διογκώνει τα ελλείμματα.Κατά τον αναπληρωτή τομεάρχη Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, το ζητούμενο σήμερα είναι να ενταθούν οι προσπάθειες για δημοσιονομική προσαρμογή και βιώσιμη ανάπτυξη, γιατί αλλιώς, όπως λέει, «δεν θα βρούμε τον πάτο στο βαρέλι του χρέους».
Αναφερόμενος στο θέμα των ταξί, ο βουλευτής της ΝΔ, τονίζει πως η απελευθέρωση του επαγγέλματος θα πρέπει να γίνει με συγκεκριμένους κανόνες και με την επιβολή πληθυσμιακών κριτηρίων, όπως ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Ακολουθει το πλήρες κείμενο της συνέντευξης στην εφημερίδα
Διότι θα έπρεπε να την αποτιμήσουμε ψύχραιμα, έχοντας στην κατοχή μας όσο γίνεται περισσότερα από τα δεδομένα της συμφωνίας, πτυχές της οποίας παραμένουν «γκρίζες».
Το γεγονός πάντως ότι σήμερα αναπτύσσονται «δεύτερες» σκέψεις για παραμέτρους της απόφασης, δικαιώνει τις αρχικές εκτιμήσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Εκτιμήσεις οι οποίες διατυπώθηκαν μακριά από ακραίες και μη ρεαλιστικές λογικές καταστροφολογίας ή θριαμβολογίας.
Πώς κρίνετε συνεπώς αυτή την απόφαση;
Η Ευρώπη φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με μία «συστημική» κρίση χρέους που απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος.
Μία κρίση στην οποία η Ελλάδα, λόγω των χρόνιων «νοσημάτων» της Οικονομίας της αλλά και της ακολουθούμενης σήμερα αναποτελεσματικής «θεραπευτικής αγωγής», καθίσταται ο αδύναμος κρίκος.
Αναγκάστηκε συνεπώς η Ευρώπη, αν και καθυστερημένα, έστω και συμβιβαστικά, να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις.
Να βελτιώσει τους όρους δανεισμού, να ενισχύει τη ρευστότητα και τη φερεγγυότητα πιστωτικών οργανισμών και ασφαλιστικών ταμείων, να διευρύνει την ευελιξία του Μηχανισμού Στήριξης, να κινητοποιήσει λιμνάζοντες κοινοτικούς πόρους.
Πρόκειται για θετικά βήματα που παρέχουν ανακούφιση στη χώρα μας.
Όμως η πλήρης και ρεαλιστική αποτίμηση της απόφασης απαιτεί να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:
1η. Η συμφωνία περικλείει πλήθος ασαφειών (π.χ. διάρκεια αποπληρωμής υπάρχοντος δανείου, ύψος κεφαλαίων και ενεργοποίηση Μηχανισμού Στήριξης κ.α.), εδράζεται σε προβλέψεις που θα αξιολογηθούν στην πράξη (π.χ. ποσοστό συμμετοχής ιδιωτών) και ενσωματώνει αρκετές αοριστίες (π.χ. ως προς τους αναπτυξιακούς πόρους και τις δράσεις).
2η. Η απόφαση προβλέπει, μη αποδεκτές από εμάς, «εμπράγματες εγγυήσεις» για νέο δανεισμό.
3η. Η νέα δανειακή σύμβαση προϋποθέτει την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, το οποίο θα συνοδεύεται, πιθανόν, από πρόσθετα μέτρα, και σίγουρα, αφού το καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης παρατείνεται, από ασφυκτικό και συνεχή διεθνή οικονομικό έλεγχο.
4η. Η συμφωνία, λόγω της συμμετοχής των ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων, κατέστησε αναπόφευκτη την τοποθέτηση της χώρας σε καθεστώς «επιλεκτικής» ή «περιορισμένης» χρεοκοπίας, χωρίς να γνωρίζουμε τη διάρκειά της αφού δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο σε χώρα της ευρωζώνης, με αβέβαιες συνέπειες ιδιαίτερα εάν η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αντιμετωπισθεί ως επαρκής από τις αγορές και χωρίς να μπορούμε να εκτιμήσουμε την αντίδραση των αγορών σε άλλες χώρες της Περιφέρειας.
Με λίγα λόγια, η δυνητική ωφέλεια από τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη μείωση του χρέους (εκτιμάται, σε παρούσες αξίες, στα 13,5 δισ. ευρώ), μπορεί να αποδειχθεί πολύ μικρότερη από το κόστος που αναλαμβάνουμε.
5η. Η απόφαση δεν καθιστά το χρέος βιώσιμο, αφού, εκτός των άλλων, μεγάλο μέρος του προβλήματος απλώς μετατίθεται για το μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν υλοποιηθεί το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο, το χρέος, μετά και την Ευρωπαϊκή συμφωνία, αναμένεται να επανέλθει περίπου στα επίπεδα του 2010.
Και αυτό γιατί η ακολουθούμενη πολιτική βαθαίνει την ύφεση και διογκώνει τα ελλείμματα.
Το ζητούμενο συνεπώς σήμερα είναι να εντείνουμε τις προσπάθειες για δημοσιονομική προσαρμογή και βιώσιμη ανάπτυξη, προσανατολισμένοι στην άμεση Επανεκκίνηση της Οικονομίας.
Γιατί αλλιώς δεν θα βρούμε τον πάτο στο βαρέλι του χρέους…
Μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του Εφαρμοστικού Νόμου, ποια εκτιμάτε ότι θα είναι η πορεία της Ελληνικής Οικονομίας;
Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι αυτά δεν συνθέτουν ένα συνεκτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αφού με τις πολιτικές που προβλέπονται δεν προσεγγίζονται οι δημοσιονομικοί στόχοι, επιτείνεται η κοινωνική αδικία και η βύθιση της Οικονομίας.
Η εκτέλεση του Προϋπολογισμού το επιβεβαιώνει.
Τα έσοδα καταρρέουν, οι πρωτογενείς δαπάνες διογκώνονται, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει, το έλλειμμα εκτοξεύεται.
Ενδεικτικά, το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 28% το πρώτο εξάμηνο του 2011, έναντι ετήσιας πρόβλεψης για μείωση κατά 4%.
Συνεπώς, η ακολουθούμενη «συνταγή», και μάλιστα σε μεγαλύτερη δοσολογία, ειδικά σε συνθήκες ύφεσης δεν οδηγεί σε λύση του προβλήματος.
Πιστεύετε ότι υπάρχει το ενδεχόμενο για ένα ακόμα «πακέτο μέτρων» το φθινόπωρο, όταν και αναμένεται να κριθεί η εκταμίευση της 6ης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα;
Καταρχήν, το ενδεχόμενο νέων μέτρων δεν το έχει αποκλείσει ούτε ο Υπουργός Οικονομικών. Άλλωστε αυτό αποτελεί προσφιλή επαναλαμβανόμενη πρακτική της Κυβέρνησης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εφετινή χρονιά. Αρχικά το «Μνημόνιο» προέβλεπε μέτρα ύψους 9 δισ. ευρώ για το 2011. Σήμερα, εξαιτίας των εσφαλμένων επιλογών και πρακτικών της Κυβέρνησης και της λανθασμένης οικονομικής πολιτικής, απαιτούνται, για την επίτευξη των ίδιων δημοσιονομικών στόχων, υπερδιπλάσια μέτρα, ύψους 21 δισ. ευρώ.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Κυβέρνηση να βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην αναξιοπιστία της, με συνέπεια την έκδηλη αδυναμία της να «πιλοτάρει» με στιβαρότητα το εθνικό «σκάφος».
Όμως η οικονομική σας πρόταση δεν γίνεται αποδεκτή στους Ευρωπαϊκούς κόλπους…
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας.
Αν παρακολουθήσει κανείς τις εξελίξεις θα διαπιστώσει ότι αυξάνονται συνεχώς οι πολιτικοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι οι οποίοι αποδέχονται την ορθότητα των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας.
Αρκετές μάλιστα εξ αυτών γίνονται αποδεκτές και από τους εταίρους μας.
Η Τρόικα, στην τελευταία της Έκθεση, θεωρεί θετική τη στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις αποκρατικοποιήσεις, υιοθετεί προτάσεις της, όπως είναι η εργασιακή εφεδρεία και ο μηχανισμός τεκμαρτής φορολόγησης για τους αυτοαπασχολούμενους, και συμφωνεί μαζί της στην αναγκαιότητα ενίσχυσης της ρευστότητας της Οικονομίας μέσω της εξόφλησης του «εσωτερικού χρέους» του Κράτους.
Είναι βέβαια γεγονός ότι υπάρχει διάσταση απόψεων στο ζήτημα της μείωσης των φόρων.
Παρά το γεγονός, όπως αποδεικνύεται και από την εκτέλεση του Προϋπολογισμού, ότι οι υψηλοί φόροι, σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, έχουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα στο σκέλος των εσόδων.
Σε κάθε περίπτωση, σήμερα, η Νέα Δημοκρατία δικαιώνεται τόσο για την ορθότητα της κριτικής της όσο και για το ρεαλισμό των θέσεων της.
Ενδεικτικά θυμίζω ότι πριν 1,5 χρόνο προτείναμε την αποδέσμευση ευρωπαϊκών πόρων μέσω της μεταφοράς της εθνικής συμμετοχής στο τέλος της προγραμματικής περιόδου.
Σήμερα, με καθυστέρηση, και υπό συνθήκες βαθύτερης ύφεσης, η πρόταση υιοθετείται.
Επίσης, πριν 1 χρόνο προτείναμε την άντληση 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και την προώθηση ώριμων αποκρατικοποιήσεων.
Σήμερα, με καθυστέρηση, και υπό χειρότερες συνθήκες στις αγορές, η πρόταση υιοθετείται.
Γιατί χάσαμε άραγε τόσο χρόνο; Ιδεολογικές αγκυλώσεις, εσωτερικές τριβές, ευρωπαϊκές παλινωδίες, αβελτηρία ή ανικανότητα; Ή όλα μαζί;
Και κάτι τελευταίο: Έχετε τελικά θέση στο πρόβλημα που προέκυψε με την απελευθέρωση των ΤΑΧΙ;
Η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ότι η ανεξέλεγκτη απελευθέρωση των ΤΑΧΙ θα επιφέρει σημαντικά περιβαλλοντικά και κυκλοφοριακά προβλήματα, θα διαμορφώσει συνθήκες «συγκέντρωσης» της αγοράς και θα οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο τους αυτοκινητιστές, παλαιούς και νέους.
Σχετικές μελέτες του ΕΜΠ, του ΟΟΣΑ και της Διεθνούς Ένωσης Αστικών Συγκοινωνιών επιβεβαιώνουν αυτές τις εκτιμήσεις.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση στηρίζει όμως την απελευθέρωση των ΤΑΧΙ στη βάση συγκεκριμένων κανόνων. Με την επιβολή πληθυσμιακών κριτηριών όπως ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την ενσωμάτωση τοπικών κριτηρίων για τα περιφερειακά ΤΑΞΙ, με τη θεσμοθέτηση νέου κανονισμού λειτουργίας για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, με τη διαμόρφωση οικονομικών προϋποθέσεων για την αγοραπωλησία των αδειών.
Σε κάθε περίπτωση, οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν μπορούν να προχωρήσουν με συνοπτικές διαδικασίες, με ισοπεδωτικές λογικές, με ερασιτεχνικούς αυταρχισμούς.
e-typos/politis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου