Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Οι αποκρατικοποιήσεις δεν είναι πανάκεια

      ΓΡΑΦΕΙ

Άρης Σπηλιωτόπουλος


Χρειάστηκε πάνω από έναν ολόκληρο χρόνο για να συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση και η τρόικα αυτό που από την αρχή ήταν ξεκάθαρο. Ότι,  

δηλαδή, οι στόχοι του μνημονίου είναι υπέρ-φιλόδοξοι και ανέφικτοι και ότι πρόκειται για μύθο η εκτίμηση ότι σύντομα θα βγούμε με άνεση στις αγορές. Και ξαφνικά με μια, δήθεν απροετοίμαστη, συνέντευξη οι επιτελείς της τρόικας ανακοίνωσαν αυτό που δεν τολμούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή να πει η κυβέρνηση. Ότι χρειάζονται, περίπου, 50 με 55 δισ. ευρώ που θα αντληθούν από εκποιήσεις και εκμεταλλεύσεις κρατικής περιουσίας.



Και παρόλο το ανάθεμα που έριξε η κυβέρνηση, τη Μεγάλη Εβδομάδα ανακοινώθηκε ότι μέχρι τον Ιούνιο ολοκληρώνεται η πρόσληψη ειδικών συμβούλων και δικηγορικών γραφείων για την υλοποίηση των αποκρατικοποιήσεων που αποφάσισε η άτυπη Διϋπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων.


Η κυβέρνηση στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων θυμίζει τον αμφιταλαντευόμενο φοιτητή που πρέπει να παραδώσει στον ελάχιστο εναπομείναντα χρόνο την πτυχιακή του εργασία, αλλά ακόμη δεν έχει αποφασίσει το θέμα, δεν έχει μαζέψει υλικό, δεν έχει διαβάσει τη σχετική βιβλιογραφία και, προκειμένου να κερδίσει χρόνο, παρουσιάζει ασύνδετες σκέψεις στους επιβλέποντές του, προσπαθώντας να τους δείξει ότι κάπως έχει προχωρήσει και ότι, τελικά, έστω με κάποια καθυστέρηση θα παραδώσει την εργασία του.


Έτσι, λοιπόν, μπροστά στην ανυπαρξία συγκεκριμένης πρότασης, οι επιβλέποντες για να επιβληθούν στον φοιτητή, θέτουν ιδέες και προτάσεις για λιμάνια, αεροδρόμια, παραλίες, νησιά, ακόμη και πολιτιστικά μνημεία. Όλα μπορούν να πουληθούν αρκεί να μαζευτούν τα χρήματα. Και εδώ έγκειται το πρόβλημα της κυβέρνησης.


Μετά το φιάσκο του Αστακού και των αραβικών επενδυτικών δισεκατομμυρίων που ποτέ δεν ήρθαν και μπροστά στον σκόπελο και την πίεση, προέταξε τον όρο αποκρατικοποιήσεις. Όρος καθόλου καινούργιος, καθώς εδώ και δύο δεκαετίες κυριαρχεί στο πολιτικό λεξιλόγιο. Προτείνει, λοιπόν, την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΔΕΠΑ, του ΟΠΑΠ, του ΟΔΙΕ και άλλων κρατικών οργανισμών και εταιρειών.


Όμως, προχωρά στο «θρίλερ η Ελλάς», χωρίς να λαμβάνει τρεις σημαντικούς παράγοντες υπόψη. Πρώτον, ότι σε πρακτικό επίπεδο οι επιχειρήσεις που είναι ζωντανές και κερδοφόρες είναι αυτές που ελκύουν το ενδιαφέρον και όχι οι χρεοκοπημένες και προβληματικές, δεύτερον, ότι οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να γίνονται προς όφελος των πολιτών και να εγγυώνται την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών, και τρίτον, ότι για τους Έλληνες εργαζόμενους οι έννοιες αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις είναι συνυφασμένες με μείωση προσωπικού, απώλεια θέσεων εργασίας και ανεργία – πράγμα που, όπως έχει επισημάνει η Wall Street Journal, θα προκαλέσει τεράστια αντίδραση των πολιτών.


Από την άλλη, δεν γίνεται να ολοκληρωθούν τόσο σημαντικές αποκρατικοποιήσεις χωρίς την ύπαρξη θεσμικού φορέα που θα φέρει την ευθύνη του εγχειρήματος. Είναι επιβεβλημένη η θεσμοθέτηση ενισχυμένου υπουργείου Αποκρατικοποιήσεων εκτός του υπουργείου Οικονομικών και η ψήφιση ειδικού νόμου που θα προβλέπει λεπτομερώς τον τρόπο και τις αδιάβλητες διαδικασίες υλοποίησης των όποιων αποφάσεων. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το εγχείρημα θα είναι απαξιωμένο και καταδικασμένο από την αρχή. Και ας καταλάβουν ότι οι αποκρατικοποιήσεις δεν υπήρξαν πάντα πανάκεια.


Οι Γερμανοί και η κυβέρνηση Κολ, μετά την ένωση Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας κατάφεραν σε δύο χρόνια να αποκρατικοποιήσουν περίπου 14.000 μικρές και μεγάλες, ισχυρές ή απαξιωμένες κρατικές επιχειρήσεις προερχόμενες από την ανατολική πλευρά, που αποτέλεσαν την αφετηρία της οικονομικής και πολιτικής ένωσης των δύο Γερμανιών. Ένωση, που επετεύχθη με κόπο και θυσίες, αλλά με διαφάνεια και προοπτική.


Αντίθετα, η κυβέρνηση Μέιτζορ, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με εκτεταμένη αποκρατικοποίηση των σιδηροδρόμων της Αγγλίας, μοίρασε την σιδηροδρομική υποδομή σε δεκάδες εταιρείες, οι οποίες ανέλαβαν ουσιαστικά το κομμάτι της είσπραξης και της μεταφοράς. Οι επιχειρήσεις κέρδισαν λεφτά από αυτή τη διαδικασία, αλλά το δίκτυο σήμερα και καταρρέει, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες κοστίζουν ακριβά. Όφελος για τον πολίτη, μικρό ή και καθόλου… Υποβαθμίστηκαν υπηρεσίες προς όφελος «της αγοράς»…


aixmi.gr









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου