Πουθενά δεν έχει υπάρξει μια πρόταση που να εμπεριέχει προβληματισμό για το πώς μια γονατισμένη Ελλάδα θα διατηρήσει την εθνική της υπόσταση δίπλα σε έναν επίβουλο γείτονα.
Ίσα-ίσα, διαφαίνεται για τους Αμερικανούς χρυσή ευκαιρία να επιτύχουν τα γεωπολιτικά τους ζητούμενα από μια ανίκανη να αντιδράσει Ελλάδα.
Και το λιοντάρι όταν κυνηγά βάζει πρώτο στόχο ένα εμφανώς εξασθενημένο ζώο και όχι μια εύρωστη ζέβρα που με μια κλωτσιά μπορεί να του σπάσει τη γνάθο.
Φυσικά δεν αναμένει κανείς συμπόνια.
Το ζήτημα που ανακύπτει, πέρα από την αυτοκτονική συμπεριφορά των Ελλήνων που εξέλεξαν πρωθυπουργό έναν Αμερικανό πολίτη, είναι ποιο λόγο έχει η Ελλάδα στο τέλος του 2010 να είναι σύμμαχος με τις «δυνάμεις της θάλασσας»;
Κατ’ άλλη ανάγνωση ο Αμερικανός δεν λέει τίποτα το ανορθόδοξο ή ανειλικρινές. Αν περάσετε από λαϊκή θα δείτε πληθώρα ανδρών 50-60 χρονών να ψωνίζουν πρωινιάτικα, χαλαροί συνταξιούχοι.
Η διαφορά έγκειται στην προσέγγιση : η Πολιτική καθορίζει την Οικονομία ή η Οικονομία καθορίζει την Πολιτική;
Γιατί αν ληφθούν πολιτικές αποφάσεις η ΕΕ πρέπει να διασωθεί, έστω με βαρύ κόστος. Άλλως, απλά κατεβαίνει ο διακόπτης.
Η συνέντευξη παρακάτω είναι του Desmond Lachman, στελέχους του περιβόητου American Enterprise Institute, στο περιοδικό «The Atlantic», 18/11/2010.
Επιβεβαιώνει την εχθρική οπτική των Αμερικανών σε μια ενωμένη Ευρώπη. Το Ευρώ κατήργησε την μονοκρατορία του δολλαρίου ως αποκλειστικού, παγκοσμίου συναλλαγματικού διαθεσίμου.
Οι «ατιμίες» στη διατύπωση αμφιβόλων γεγονότων, τα might-could-seems-indicates, διαμορφώνουν βεβαιότητα αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Απευθύνονται σε κοινό που έχει προ πολλού χάσει την δυνατότητα κριτικής εξέτασης και επακόλουθα κοινωνικής αντίστασης.
Υπάρχει όμως και κάτι ενδιαφέρον : η αναφορά διαγραφής μέρους του χρέους έστω και σαν απίθανη περίπτωση.
Προφήτης
«Ξεδιπλώνεται η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη: Με κανένα τρόπο αυτή η υπόθεση δεν πρόκειται να λήξει καλά»
Σύνοψη : Η Ευρώπη έχει αποτύχει να ελέγξει την κρίση χρέους που μεταδίδεται στα περιφερειακά της κράτη, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία.
Η Ιρλανδία και η Ελλάδα σχεδόν σίγουρα θα χρεωκοπήσουν από τα ογκούμενα χρέη τους και θα εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η βαθειά ύφεση σ’ αυτές τις χώρες μπορεί να πυροδοτήσει εξεγέρσεις και πολιτικές ταραχές.
Ποια είναι η κατάσταση της Ιρλανδίας; Είναι περισσότερο σαν την Ελλάδα, μια περίπτωση με υπερβολικές δαπάνες και υψηλά ελλείμματα, ή είναι περισσότερο σαν την Ισπανία, μια περίπτωση καταρρέουσας αγοράς κατοικίας;
Έχει χαρακτηριστικά και των δύο. Αλλά δεν είναι τόσο κακή όσο η Ελλάδα. Η Ιρλανδία έχει μερικά από τα προβλήματα της Ελλάδας – ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και υψηλό δημόσιο χρέος. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα της Ιρλανδίας είναι ότι, όπως η Ισπανία, έχουν τεράστια έκρηξη περιπτώσεων ιδιοκτησίας που πτώχευσε. Οι τράπεζες έκαναν αγώνα δρόμου (για τη χρηματοδότηση τους). Και η κυβέρνηση εγγυήθηκε τραπεζικές υποχρεώσεις έως και 200% του ΑΕΠ της χώρας. Εκεί βρίσκεται τώρα το πρόβλημά τους. Σήμερα αναφέρθηκε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα [ ΕΚΤ] δάνεισε 130 δισεκατομμύρια ευρώ στην Ιρλανδία, που δείχνει ότι οι τράπεζες εξακολουθούν να έχουν προβλήματα χρηματοδότησης.
Η κυβέρνηση έφτιαξε δίκτυ ασφαλείας για τις τράπεζες και τώρα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να στηρίξει την Ιρλανδική κυβέρνηση;
Ναι. Και στο τέλος, η S & P υπολογίζει ότι η διάσωση των τραπεζών θα μπορούσε να κοστίσει στους Ιρλανδούς φορολογούμενους 80 δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως, ίσως περισσότερο από το ένα τρίτο του ΑΕΠ.
Ποιος είναι ο επόμενος;
Η Πορτογαλία. Κοιτάξτε τα spreads. Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο. Ακολουθεί η Ιρλανδία. Ακολουθεί η Πορτογαλία. Ακολουθεί η Ισπανία. Όλα τα spreads είναι υψηλότερα τώρα από ό,τι το Μάιο, πριν την ανακοίνωση του μηχανισμού διάσωσης. Αυτό δείχνει πως οι αγορές θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα φερεγγυότητας [δηλαδή, ουσιαστικά οι χώρες έχουν χρεωκοπήσει], ακόμη και αν η ΕΚΤ ασχολείται με αυτό ως πρόβλημα ρευστότητας [δηλαδή, ότι θα είναι εντάξει με κάποιες μεταγγίσεις μετρητών].
Λέτε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει αποτύχει;
Λέω ότι δεν λύνουν το πρόβλημα. Καθυστερούν μόνο το αναπόφευκτο. Αν δεν υπήρχε η ΕΚΤ να υποστηρίξει την Ιρλανδία και την Ελλάδα σήμερα οι χώρες αυτές θα είχαν ήδη χρεωκοπήσει.
Τι φοβούνται οι ασφαλέστερες χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία αυτή τη στιγμή: ότι η πολιτική παροχής ρευστότητας θα οδηγήσει σε πληθωρισμό ή ότι σώζοντας αυτές τις κυβερνήσεις θα τους κοστίσει σε υψηλότερους φόρους;
Και τα δύο. Δεν θέλουν τα χρήματά τους να πάνε σε Έλληνες που συνταξιοδοτούνται στα 53, ενώ οι ίδιοι θα συνταξιοδοτηθούν στα 65. Ανησυχούν επίσης για την εξασθένιση του ευρώ.
Αλλά δεν υπήρξε το ασθενές ευρώ επωφελές για τους Γερμανούς; Είναι εξαγωγική χώρα και ένα φθηνότερο νόμισμα καθιστά τις εξαγωγές τους πιο ελκυστικές.
Αναμφίβολα αποκόμισαν από αυτό βραχυπρόθεσμα οφέλη. Το μακροπρόθεσμο κόστος είναι ότι οι περιφερειακές χώρες [Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία] θα μπορούσαν να διαλύσουν το τραπεζικό της σύστημα. Η περιφέρεια είναι χρεωκοπημένη. Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες τούς έχουν δανείσει καραβιές χρήματα. Η διαγραφή του χρέους της περιφέρειας θα αποτελέσει τεράστιο πλήγμα για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Η περιφέρεια πρέπει να προσαρμοστεί προς τα κάτω, αλλά είναι δεσμευμένοι με μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, το Ευρώ. Έτσι, αντί να υποτιμήσουν το νόμισμα, πρέπει να προωθήσουν βαθιά ύφεση για να μειώσουν τιμές και μισθούς. Τα χαμηλότερα φορολογικά έσοδα θα βλάψουν κι άλλο το χρέος τους, το οποίο θα απαιτήσει περισσότερες περικοπές δαπανών.
Πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να χρεωκοπήσουν ή να αναδιαρθρώσουν το χρέος με Ευρώ, ή νομίζετε ότι η μετάβαση σε άλλο νόμισμα εκτός του Ευρώ είναι αναπόφευκτη;
Η ΕΕ υποτίθεται ότι υπάρχει για σταθερότητα. Οι χώρες δεν θα έπρεπε να έχουν ελλείμματα άνω του 3% του ΑΕΠ. Το δημοσιονομικό έλλειμμα στην Ελλάδα είναι 15% το 2009. Ο προϋπολογισμός δεν είναι υγιής και πρέπει είναι να τον σφίξουν περισσότερο. Αυτό θα οδηγήσει σε πολιτική αστάθεια. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος αυτό το πράγμα να τελειώσει καλά.
Εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα με αναδιάρθρωση σε καθεστώς Ευρώ. Πάρτε την Ελλάδα. Έχει ένα δημοσιονομικό έλλειμμα 15% του ΑΕΠ. Οι τόκοι του χρέους είναι 6% του ΑΕΠ. Ακόμα κι αν σε μια νύχτα διαγράψεις το μισό (χρέος) έχεις πάλι έλλειμμα 12% του ΑΕΠ. Θα έχουν υψηλή ανεργία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην Ισπανία είναι σχεδόν 20% και είμαστε μόλις στην αρχή. Άγνωστο πόσο καιρό οι χώρες αυτές μπορούν να αντέξουν πολιτικά. Στην ευρωπαϊκή ιστορία, όταν το σύστημα υφίσταται πίεση η πολιτική αποδιοργανώνεται.
http://www.antinews.gr/?p=72462
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου